Vanmorgen waren we al vroeg wakker. Toch altijd weer wennen aan een ander bed en omgeving. Gelukkig hadden we een lekker ontbijt. Walter met pancakes met caramelsaus en geschaafde amandelen en ik met scrambled eggs.

We hadden voor vandaag een picknickmand besteld, die stond keurig voor ons klaar. Sandwiches, cake, fruit, gekookt water voor koffie en thee, flesje wijn en flesjes water, we kwamen niets tekort. Zelfs aan het picknickkleed was gedacht. En toen op pad. Helaas regende het toen we vertrokken, maar dat weet je in Ierland.

Onze eerste stop was Powerscourt Waterfall, met 121 meter de hoogste waterval van Ierland. Het water van de rivier de Dargle valt hier naar beneden langs een granieten wand. Het water is bruin, misschien door het vele veen in de bergen. En gelukkig was het ondertussen ook droog geworden. We hebben hier wat rondgelopen en natuurlijk weer veel foto’s gemaakt.

Daarna door naar Powerscourt House & Gardens. Vanwege de ligging en het ontwerp van de tuinen is dit een van de mooiste tuinen van Ierland. Het begon net weer wat te regenen toen we hier aankwamen. Maar gelukkig is het huis helemaal gerestaureerd en vind je hier allerlei winkeltjes van Avoca, een bekend Iers merk van onder andere kasjmieren kleding en levensmiddelen. Het huis is in 1974 volledig afgebrand, maar het is prachtig gerestaureerd. Walter en ik hebben er allebei een regenjas gekocht, die kunnen we vast nog wel gebruiken deze vakantie.

Ondertussen was het droog geworden en zijn we de tuinen in gegaan. Richard Wingfield, de eerste burggraaf van Powerscourt, gaf in 1730 de opdracht voor het huis en de tuinen. In 1875 liet de 7^de burggraaf nieuwe siertuinen aanleggen. We begonnen bij de Italiaanse tuin die is aangelegd in 1730. Via allerlei terrassen en trappen loop je naar het Triton Lake, die zijn naam dankt aan de fontein die gemaakt is naar het voorbeeld van de Tritonfontein van Bernini in Rome.

Daarna door naar de Japanse tuin met Japanse coniferen, bamboe en water. Natuurlijk ook met een Japans huisje en bruggetjes. Toen verder gelopen langs de azalea en rododendron walk maar helaas waren deze al ver uitgebloeid.

Aan het einde hiervan lag de Pet’s cemetery, een van Ierlands grootste private dierenbegraafplaatsen. Je vindt hier graven van honden, katten en Shetland pony’s van de familie Wingfield. Via de Dolphin Pond, een fontein uit Parijs, lopen we verder door de ommuurde tuin. Hier vind je prachtige bloemen die in deze tijd nog volop in bloei staan. We lopen ook nog langs de rozenkassen, ook deze staan nog schitterend in bloei.

We merken dat het nu steeds drukker begint te worden, het weer is dan ook helemaal opgeklaard. Gelukkig was het nog redelijk rustig toen wij door de tuinen liepen. Voor ons was het dan ook tijd om te gaan, maar eerst nog wat foto’s maken van de golfbaan die tegenover Powerscourt House & Garden ligt: Powerscourt Golf Club. Een prachtige baan met enorme afstanden.

Na Powerscourt rijden we door naar Wicklow Mountains. We rijden langs de Old Military Road deze loopt dwars door het hart van de Wicklow Mountains. De weg werd aangelegd door de Engelsen tijdens hun veldtocht tegen de Ierse rebellen na de opstand in 1798. Hij voert door het meest verlaten en ruigste gebied van county Wicklow. Voordat we de bergen inrijden drinken we nog een kop koffie in Glencree bij een oude Britse kazerne. Je vindt hier ook een German cemetery, na de 2^de wereld oorlog zijn er veel Duitse kinderen geadopteerd door Ieren.

We vervolgen onze weg langs Sally Gap, een afgelegen pas in een spreidveen gebied dat is bezaaid met meertjes en riviertjes. Op de splitsing gaan we linksaf richting Lough Tay, een meer dat ligt op het Guinness-landgoed. Je hebt hier prachtige uitzichten met helaas weinig plaatsen om te stoppen. Gelukkig is het rustig op de weg zodat we af en toe de auto even aan de kant kunnen zetten.

De wegen hier in de Wicklow Mountains zijn erg bochtig en smal, vaak kan je elkaar maar net passeren. En dan wordt er ook nog flink hard gereden, dus af en toe flink schrikken als er een tegenligger de bocht om komt scheuren. We rijden ook nog door Roundwood, het hoogste dorp van Ierland op een hoogte van 238 meter boven de zeespiegel. Helaas was het ondertussen weer gaan regenen dus zijn we maar doorgereden.

We wilden naar Wicklow rijden om wat te winkelen en te eten. Maar daar aangekomen, regende het behoorlijk en het was pas 16.00 uur dus te vroeg om al te gaan eten. Daarom maar teruggereden naar het Ballyknocken House. Lekker even wat zitten lezen en TV kijken.

’s Avonds zijn we wat gaan eten bij Chester Beatty Bar & Restaurant in Ashford. Gelukkig was het ondertussen weer droog geworden. Na het eten nog wat gedronken in de bar. Dan zie je goed hoeveel die Ieren kunnen drinken. Grote glazen bier en Guinness komen voorbij. Nu weer terug op onze kamer. Nog even het verslag schrijven, helaas is de wifi hier niet heel goed. Het zal dan ook niet lukken om het verhaal vanavond nog te kunnen plaatsen, dat proberen we morgenochtend.