Na een goed ontbijt van gepocheerde eieren met zalm voor mij en wentelteefje met Marple siroop voor Walter verlaten we Fernhill House in Tramore.

We zakken af naar het zuiden richting Kinsale. Onze eerste stop is in Youghal (uitgesproken als "Johl"), een klein dorpje aan zee. We bekijken hier de vier etages van de klokkentoren en lopen van daaruit Main Street in.

Een drukke straat met allerlei kleine zaakjes waar we een lekkere kop koffie drinken met iets lekkers voor Walter. We lopen verder naar het Red House, een Hollands herenhuis uit 1710.

Daarnaast liggen nog enkele armenhuizen uit de tijd van Elizabeth I. Hier tegenover ligt Tynte's Castle, een 15de eeuwse toren die als woonhuis en winkel diende.

De volgende stop van vandaag was Cobh, uitgesproken als Coov. Dit dorp werd tot 1849 Cove (of Cork) genoemd, maar werd na een bezoek van koningin Victoria herdoopt tot Queenstown. Na de onafhankelijkheid van Ierland in 1922 nam het zijn oude naam weer aan, maar dan geschreven op de Ierse manier, Cobh. Als een van de grootste Atlantische havens in Ierland was Cohb (Queenstown) het vertrekpunt voor 2,5 miljoen van de 6 miljoen Ieren die naar Noord-Amerika emigreerden tussen 1848 en 1950.

De Titanic maakte hier haar laatste stop voordat zij op 11 april 1912 de Atlantische oceaan opging voor haar eerste en laatste reis. In Cobh stapten nog 3 eerste klas passagiers, 8 tweede klas en 122 derde klas passagiers de boot op. Er stapten ook verschillende mensen de boot af, onder andere Father Brown die tussen Londen en Cobh bijna 100 foto's had gemaakt die allen bewaard zijn gebleven.

In Cobh zijn we naar de Titanic Experience gegaan, waarbij je wordt meegenomen bij de reis van de Titanic. Iedereen krijgt een instapkaart met de naam van een bestaand persoon die meegegaan is met de Titanic. Op het laatst kan je de naam ingeven en lezen wat er gebeurt is met de persoon wiens toegangkaart je hebt. Ik was bijvoorbeeld Nora Flemming, zij was 24 jaar oud. Ze reisde met 14 vrienden en familie naar New York, slechts 3 van hen hebben het overleefd. Ook Nora is overleden, het was op de dag van haar verjaardag.

Bij de experience zie je een eerste klas hut, maar ook een derde klas hut. Toch waren deze laatste helemaal niet verkeerd. In de hutten was stromend water en elektriciteit, dat was meer dan de meeste thuis hadden. Helaas weten we allemaal hoe het afgelopen is, slechts 700 mensen zijn gered, 1500 mensen vonden de dood. Dit terwijl er in de lifeboats nog plek was voor zeker 400 mensen!! Al met al was het een heel leuke ervaring.

Daarna even flink omhoog geklommen naar de St. Colman's Cathedral, een prachtige neogotische kerk.

Na geluncht te hebben aan het water vertrokken we weer uit Cobh. We hadden de hele tijd mooi weer gehad maar nu begon het toch te regenen. Gelukkig moesten we nog een half uur rijden naar onze volgende bestemming. Tegen de tijd dat we daar aankwamen, was het al weer droog.

Vlakbij Kinsale vind je Charles Fort, een prachtig stervormig fort. De Engelsen bouwden dit fort in 1670 om de haven van Kinsale te beschermen tegen aanvallen vanuit zee. Tijdens het beleg van 1690 veroverde Willem III het fort. Tot 1922, toen de Britse strijdkrachten de stad verlieten, behield het fort zijn militaire functie. Charles Fort is nog steeds een van de mooiste stervormige bolwerken die in Europa te vinden zijn.

Daarna zijn we doorgereden naar Rocklands House B&B. Een huis met een prachtig uitzicht, helaas alleen bereikbaar via hele smalle, steile weggetjes. Dus dat viel mij nogal tegen. Maar het uitzicht maakt veel goed.

Tegen het eind van de middag zijn we Kinsale ingegaan. Kinsale moet een van de mooiste stadjes van Ierland zijn en staat bekend als culinaire hoofdstad van Ierland. De eerste mensen die zich in Ierland vestigden dat deden in Kinsale. Men gelooft dat Kinsale in 1177 door Noormannen is opgericht. In de 14de eeuw groeide de stad snel en werd al snel beschreven als de stad met een van de belangrijkste havens van Europa. Nu is het een klein stadje met een haventje.

Eind van de middag was het weer ontzettend lekker weer, de zon scheen volop. We hebben lekker op een terras een wijntje gedronken waarna we zalig hebben gegeten bij The Supper Club. Vooral het toetje was erg naar Walter zijn zin. Limoncello met lemon curd en merengue, en nog wat meer drank. Nu liggen we uit te buiken op bed, ondertussen wat TV kijkend.