Vandaag een topdag gehad bij de Cliffs of Moher. Vroeg opgestaan want we hadden een shuttlebus gereserveerd vanuit Doolin om 9.15 uur. Doolin is ongeveer een kwartier rijden vanaf ons hotel. We hebben de auto geparkeerd bij Doolin Pier, dit koste slechts 5 euro per dag. En dat bij een toeristische attractie, dat moet je in Nederland eens proberen.

Met de shuttelbus zijn we naar het visitor Centre van de Cliffs of Moher gegaan. We werden afgezet bij Guerin’s Path, ongeveer 10 minuten lopen vanaf tot de visitor Centre. De Cliffs of Moher (spreek uit als Moo-ur) behoren tot de hoogste klipkusten in Europa.

De 214 meter hoge en 8 kilometer lange kliffen zijn prachtig. De rotsen bestaan uit lagen zwarte schalie en zandsteen. Op de beschutte richels nestelen heel veel vogels, waaronder weer de aandoenlijke papegaaiduikers. In het visitor centre hebben we de expositie bezocht en een mooie film gezien.

Daarna zijn we begonnen aan onze wandeling. We wilden van het Visitor Centre teruglopen naar Doolin, dit is ongeveer 8 kilometer. Allereerst lopen we naar O’Brien’s Tower, deze toren is gebouwd als uitkijkpost voor toeristen in de 19^e eeuw. O’Brien’s Tower ligt op het hoogste punt van de kliffen, dus op 214 meter hoogte. Het uitzicht op de kliffen is hier prachtig. Helaas is het hier ook erg druk, er worden busladingen toeristen uitgeladen bij het Visitor Centre, vooral veel Amerikanen en natuurlijk Chinezen, die zie je overal.

Gelukkig wordt het rustiger naarmate je verder loopt. De kliffen worden dan ook een stuk lager, maar toch is het een prachtige wandeling. We lopen langs de rand van de kliffen, door weilanden, langs muurtjes, paarden, koeien en stieren langzaam naar beneden. We doen ongeveer 3 uur over de wandeling en nemen ontzettend veel foto’s . Gelukkig is het fijn wandelweer, niet te warm, licht bewolkt en droog. We genieten volop, al zijn we ook blij dat we in Doolin aankomen. Gelukkig heeft Walter nog geen blaren en houdt hij het lopen goed vol, dat was voorheen wel anders. Zijn de nieuwe zooltjes toch ergens goed voor!!

Doolin is een klein plaatsje aan de kust in het graafschap Clare. Het is een bekend centrum van de traditionele Ierse muziek. Eigenlijk is het nauwelijks een dorp te noemen, er zijn alleen wat losse huizen en pubs te vinden. Verder is bijna ieder huis hier een B&B. We eten een lekkere krabsandwich bij de Ivy Cottage, een leuk geel beschilderd huisje. Hiernaast vind je het roze pand van de Sweater Shop. Zo leuk om al die gekleurde huisjes te zien. We waren blij om onze voeten even rust te gunnen.

Daarna doorgelopen naar Doolin Pier, ongeveer 2 kilometer verderop.

Hier namen we de boot naar een van de Aran Islands, namelijk Inis Oírr (in het Engels Inisheer).

De 3 Aran eilanden maken deel uit van dezelfde kalksteenbergrug. Inis Oírr is het kleinste eiland, Inis Mòr is het grootste. De aantrekkingskracht van de eilanden zijn het grimmige landschap met overal stapelmuurtjes. De eilanden vormen door hun geïsoleerde ligging een bolwerk van de Ierse cultuur, er wordt hier ook volop Gaelisch gesproken. De eilanden zijn beroemd om hun breiwerk, overal in Ierland vind je Aran sweaters.

We lopen een stukje over het eiland, maar Walter is het lopen eigenlijk wel beu. Dus gaan we maar een kop koffie drinken vlakbij het haventje. Ik wil eigenlijk nog wel wat meer zien, dus ga ik alleen nog een stukje lopen. Ik loop naar Teampall Chaomháin, een kerk en begraafplaats uit de 10^e eeuw. Het is een prachtige plek, vooral door de mooie ruïne van de kerk en de vele Keltische grafstenen. Ik ben dan ook blij dat ik hier nog naartoe ben gegaan. Via het kleine strandje loop ik terug naar Walter, we moeten de boot terugnemen naar Doolin Pier.

Daar aangekomen blijven we op de boot voor een boottocht langs de klippen. Zo mooi om die kliffen nu vanaf het water te zien. Ook omdat de zon eindelijk doorkwam, hierdoor was het een prachtig gezicht. Walter heeft dan ook ontzettend veel foto’s gemaakt. Ook omdat we steeds weer die schattige papegaaiduikers zagen vliegen boven het water, het valt niet mee om die goed op de foto te krijgen.

We krijgen van de kapitein van de boot uitleg over de kliffen en de andere bezienswaardigheden. En dan wijst hij ons op een grote grot. Deze grot kennen we van de film Harry Potter and the Halfblood Prince. Harry gaat samen met Perkamentus naar deze grot om een Reliek van de dood te zoeken. Heel leuk om dat zo hier te zien.

Wat ben ik blij dat we deze tocht gemaakt hebben, het was zo indrukwekkend om te zien.

Na zo’n lange dag hadden we wel honger gekregen. We zijn ontzettend lekker gaan eten bij Riverside Bistro in Ennis/Doolin. Ze hadden daar zelfs Cíu Cíu wijn uit Offida. We hadden als hoofdgerecht verse zalm en kabeljauw gewikkeld in gerookte zalm en dan in de oven, zalig. We hebben dan ook maar meteen een tafel voor morgenavond gereserveerd. Dat moet je hier dan ook echt wel doen, de restaurants zitten vaak vol als je niet reserveert.

Nu weer terug op de hotelkamer. Lekker met de voetjes omhoog, die hebben wel even rust verdiend.