Dag 5 Waterford - Hook Head

En weer werden we vanmorgen wakker met een zonnetje. De B&B heeft 4 kamers en toevallig zaten er op dit moment alleen Nederlanders en Belgen. Van de heer des huizes kregen we een lekker ontbijt geserveerd, voor mij zalm met gepocheerde eieren, voor Walter bacon met gepocheerde eieren.

Rond 9 uur zaten we in de auto richting Waterford. Dit is de hoofdstad van de county Wexford en heeft 51.500 inwoners. Je kan zien dat deze omgeving economisch gezien floreert, je vindt hier prachtige huizen en alles ziet er goed verzorgd uit.

Waterford werd in 914 gesticht door de Vikingen en is hiermee de oudste stad van Ierland. Maar Waterford is vooral beroemd door zijn kristal. We gingen dan ook als eerste naar de Waterford Crystal Visitor Centre waar we een rondleiding door de fabriek deden. De fabriek hier is niet de enige fabriek, er zit ook een fabriek in Slovenië waar het gekleurde kristal gemaakt wordt.

Alles is hier nog handwerk, je begrijpt dan ook goed waarom dit kristal zo duur is. De oorspronkelijke glasfabriek werd in 1783 opgericht door 2 broers, George en Willam Penrose. Zij waren geen glasblazers maar handelsmannen die Waterford kozen voor de gunstige ligging. Ze namen Tsjechen in dienst die de kunst van het glasblazen beheersten. Door de hoge belastingen moest de fabriek in 1851 sluiten. In 1947 opende een nieuwe fabriek haar deuren, sinds 1990 neemt de vraag naar Waterford kristal weer toe. Tijdens de rondleiding zie je hoe de vazen gemaakt worden door glasblazers en hoe de prachtige patronen met de hand gegraveerd worden. Met een schaal is een graveur ruim 3 uur bezig. Heel interessant om te zien, maar helaas ook erg duur allemaal.

Ook de Ball van New Year's Eve op Times Square is gemaakt van Waterford Chrystal. Hij is opgebouwd uit stukken zoals hieronder op de foto staan.

Na de rondleiding zijn we de stad ingelopen, allereerst richting Reginald's Tower. Deze toren werd in 1185 gebouwd door de Anglo-Normandiërs. De muren van de toren zijn 3 meter dik. Deze toren is het oudste stedelijke bouwsel in Ierland. Reginald's Tower is genoemd naar Ragnall, een Viking die hier in de 10de eeuw de dienst uitmaakte. Het is het enige monument in Ierland dat is vernoemd naar een Viking-veroveraar.

We slenteren verder langs Grey Friairs, een 13de ruïne, ook wel French Church genoemd vanwege de hugenoten die hier na 1693 samenkwamen. In George Street en Barronstrand Street vinden we leuke winkels, onder andere een Tommy Hilfiger winkel waar ik een leuk blouseje heb gekocht.

Het is bijna lunchtijd dus gaan we een broodje eten. Walter neemt een blaa, dit is een specialiteit van Waterford. Het is een speciaal, heel bloemig wit broodje. De eigenaar van het zaakje is ontzettend vriendelijk, hij geeft ons allerlei tips om nog te doen vandaag. Je merkt wel dat hij moet zoeken naar Engelse woorden, het Iers is voor ons niet te verstaan. Volgens hem is de kust hier helemaal niet zo mooi, aan de westkust moet het veel mooier zijn. Gelukkig hebben we dat nog tegoed.

We verlaten Waterford en rijden naar Dunmore East vanwaar je een mooi uitzicht hebt op Hook Peninsula.

Daarna rijden we door naar Ballyhack waar we de veerboot nemen naar Hook Peninsula. Dit is een vredige kaap met ruïnes en rustige dorpjes. We rijden hier een rondje, de "Ring of Hook". Via Duncannon rijden we naar Hook Head op het zuidelijkste puntje van het schiereiland. Hier vind je Hook Headlight, de oudste nog werkende vuurtoren ter wereld. We doen hier een rondleiding en komen te weten dat de vuurtoren stamt uit 1172 en is gebouwd door William Marshall, die ook Kilkenny Castle heeft gebouwd. De vuurtoren heeft van buiten een modern aanzicht, van binnen zie je pas goed hoe oud hij is. Bovenop heb je een prachtig uitzicht over de Ierse zee. Het is gelukkig nog steeds mooi weer, volop zon met wat wolken.

Via Slade Castle rijden we naar de ruïne Tintern Abbey, een 13de eeuws cisterciënzer abdij die ook gebouwd werd door William Marshal, graaf van Pembroke. Helaas ging de abdij net sluiten, dus we konden niet meer naar binnen. Maar ook van buiten zag hij er indrukwekkend uit.

Daarna zijn we weer teruggereden naar de veerpont. Onderweg begon het wat te regenen, maar dat maakte nu niets meer uit. Omdat het al over zessen was, besloten we om maar meteen ergens te gaan eten voordat we terug zouden gaan naar de B&B. In Ierland eten ze al vroeg, bij veel pubs kan je na 20 uur niet meer terecht om iets te eten. Nu zijn we weer terug bij Fernhill House waar we nog 1 nacht blijven.

Dag 4 Kilkenny

Na nog een laatste lekker ontbijt verlaten we county Wicklow en Ballyknocken House. Ons einddoel van vandaag is Tramore, maar we maken een omweg via het plaatsje Kilkenny. Het weer ziet er vandaag goed uit, rond de 19 graden en licht bewolkt met regelmatig mooie blauwe luchten. Geen regenbui te bekennen vandaag.

We rijden een flink stuk via de snelweg en hoofdwegen. Die hoofdwegen zijn toch wel een verhaal apart. Het zijn 1-baanswegen zonder afscheiding ertussen waar je 100 km/uur mag rijden. Naast deze wegen vind je gewoon opritten van huizen en bedrijven. Ook lopen er langs de weg mensen te wandelen. Ook de 80 km wegen zijn soms een verschrikking. Heel smal door de vele muurtjes en begroeiing waardoor je ook geen tegenliggers aan ziet komen. En dan scheuren ze soms echt de bocht om. Gelukkig is het wel rustig op de wegen, behalve dan bij Dublin. Er wonen natuurlijk ook niet zoveel mensen in Ierland, in de republiek wonen slechts 4,6 miljoen inwoners, dit terwijl het oppervlak volgens mij nog groter is dan Nederland.

Maar goed, terug naar Kilkenny. Kilkenny is de hoofdstad van County Kilkenny. Het is een gezellig stadje met een middeleeuwse uitstraling. We gaan eerst een tafel reserveren bij Rinuccini Ristorante, Walter heeft hier jaren terug gegeten tijdens een zakenreis naar Ierland. Daarna slenteren we wat door het centrum. We beginnen bij het Shea Alms House, een van de weinige overgebleven armenhuizen in Tudorstijl waar nu een toeristenbureau inzit. Daarna lopen we door naar de St. John's Bridge voor een mooi uitzicht over Kilkenny Castle.

Daarna lopen we St. Kieran's Street in, een autovrije straat met mooie pandjes en winkeltjes. We drinken wat bij Kyteler's Inn. Deze middeleeuwse herberg is genoemd naar Alice Kyteler, een heks uit de 14e eeuw. Vier van haar echtgenoten stierven een mysterieuze dood waarna Alice en haar dienstmeid berecht werden voor hekserij. Op onverklaarbare wijze werd Alice vrijgesproken waarna zij vluchtte uit Kilkenny. Helaas voor haar dienstmeid eindigde zij wel op de brandstapel.

Een stukje verder in de straat vind je Smithwick's bierbrouwerij, het oudste biermerk van Ierland wordt hier gebrouwen.

We eindigen bij het Rothe House, een mooi koopmanshuis in Tudorstijl.

Daarna lopen we via High Street weer terug richting het Castle. Maar eerst gaan we lekker Italiaans eten met een goed glas Sangiovese erbij, heerlijk!

Na het eten bezoeken we Kilkenny Castle. Dit kasteel bestaat al meer dan 8 eeuwen en door de eeuwen heen zijn er veel wijzigingen en toevoegingen aan het kasteel aangebracht. De bouw van het kasteel begon in 1190 en het was tot 1935 bewoond. Vanaf het eind van de 14de eeuw woonde hier de machtige familie Butler. In 1967 schonken hun nazaten het kasteel aan de staat. Twee vleugels van het kasteel zijn op dit moment gerestaureerd. We bezoeken onder andere meerdere slaapkamers, een bibliotheek en de schitterende Long Gallery met een prachtige schilderijencollectie. Ook brengen we een bezoek aan de eetkamer waar een prachtig gedekte tafel staat.

Hierbij staat aangegeven dat het beveiligd is met alarmering. Maar natuurlijk wil Walter weer een aparte foto maken en steekt hij zijn arm met fototoestel over het afzetkoord om de foto te maken. En ja hoor, daar gaat het alarm af. Je kan hem ook nergens meer naartoe nemen. Na nog even door de Rosegarden en het Courtyard gelopen te hebben, zoeken we de auto weer op.

We moesten tenslotte nog een uur rijden naar onze nieuwe B&B, Fernhill House in Tramore. Het is een leuk huis in een mooie woonwijk. We werden hartelijk welkom gegeten door de eigenaresse. We hebben een kamer met uitzicht op zee. Dit is op loopafstand dus hebben we nog een rondje gelopen door de wijk en langs de kust, ook omdat het nog zo'n lekker weer was om een stukje te lopen. Daarna een pub opgezocht om nog wat te eten en nu zitten we lekker op onze kamer met de voetjes omhoog. Ik weer aan het schrijven in mijn dagelijkse verslag en Walter de route voor morgen in aan het voeren in zijn telefoon.

Dag 3 Glendalough

Wat hebben we vandaag een mooie maar vermoeiende dag gehad!!

We zijn naar Glendalough in de Wicklow Mountains geweest. De naam Glendalougth kom van het Ierse Gleann Dá Locha, het dal van de 2 meren. Bij Glendalough vind je oude kloosterruïnes gesticht door St. Kevin. DIt gebied behoort tot de oudste Christelijke overblijfselen van Europa. St. Kevin begon zijn klooster klein en bescheiden in de 6de eeuw, maar al snel werd Glendalough een belangrijk centrum voor studie en devotie. In zijn hoogtijdagen was het een hele stad waar ruim 3000 monniken leefden, met boerderijen, een kathedraal en een 30 meter hoge toren. Ruim 500 jaar lang was het hier vredig en het aantal monniken en niet-kerkelijke inwoners groeiden. Glendalough werd echter meermaals aangevallen en geplunderd door de Vikingen en uiteindelijk werd het in 1398 door de Normandiërs veroverd. Nu vind je nog de ruïnes van St. Kevins Church, de Cathedral, een begraafplaats die nog steeds in gebruik is en de Round Tower. Toen wij hier rondliepen was het ook heel druk met veel schoolklassen die uitleg kregen over de geschiedenis.

Maar wij wilden hier ook graag gaan wandelen. Bij Glendalough zijn 9 wandelingen uitgezet, van makkelijk tot heel moeilijk. Wij kozen voor de Spinc en Glenealo Valley walk, een wandeling van ruim 11 kilometer met een klim van 380 meter. Wandelschoenen aan, rugtas om, water en wat te eten meegenomen en daar gingen we. Allereerst liepen we een steil pad omhoog langs de Poulanass waterval.

Daarna lopen we via ruim 600 traptreden naar boven in het gebied Spinc. De naam Spinc komt van het Ierse "An Spinc" en betekent spitse heuvel. Nou, dat hebben we geweten. Na een flinke klim naar boven kwamen we uit bij een prachtig uitzicht over zowel het Lower als het Upper Lake. Werkelijk fenomenaal! Daarna verder klimmen naar de top van de berg. Gelukkig lagen er overal houten vlonders gemaakt van bielzen met daarin gekromde spijkers geslagen, dat liep eigenlijk best goed.

We lopen langs de kliffen en het Upper Lake steeds hoger en genieten van de mooie uitzichten. Bovenop de top stond een stevige wind en werd het een stuk kouder maar eigenlijk hadden we prachtig weer. Geregeld zon en de hele dag droog, wat wil je nog meer.

Vanaf de top (ruim 500 meter boven zeespiegel) dalen we langzaam af door dekenveen naar de prachtige Glenealo-vallei. Hier steken we een riviertje over waarna we aan de overkant van het water weer teruglopen.

Dit stuk viel nogal tegen. Het was nog flink dalen over een ruig pad vol stenen en kiezels. Maar wel weer met prachtige vergezichten. Dalen is voor mijn knieën niet zo fijn, dus deden we rustig aan. Helemaal beneden vind je nog de resten van de oude loodmijn van Van Diemen. Vanaf daar lopen we via een makkelijk pad langs het Upper Lake terug naar de parkeerplaats. Uiteindelijk hebben we ruim 4 uur over de wandeling gedaan, uiteraard wel met de nodige stops. Dat voelden we ook wel aan onze benen en voeten, maar ... Walter heeft geen blaren!!

Omdat we toch wel moe geworden waren, besloten we terug te gaan naar ons hotel om ons om te kleden. We wilden wat gaan eten in het plaatsje Wicklow. Hier waren we gisteren ook al geweest, maar toen regende het zo hard dat we de auto niet zijn uit geweest. Er waren niet veel winkeltjes te vinden en eigenlijk hadden we ook wel honger gekregen na zo'n lange wandeling. We wilden gaan eten bij de Brass Fox, een nieuwe pub die in 2018 een prijs voor beste nieuwkomer heeft gehad. Lekker chickenwings en gebakken brie vooraf, dit delen we dan. Daarna voor mij een hamburger en voor Walter roast pork. Natuurlijk met een lekkere fles Italiaanse wijn.

Nu zijn we weer terug bij het Ballyknocken House waar we nog 1 nacht zullen verblijven. Eigenlijk zijn we allebei heel moe, maar het is nog te vroeg om al naar bed te gaan. Dus maar beneden het verslag schrijven dan kan Walter er nog de foto's bij zetten. Morgen verlaten we deze omgeving en zakken we af naar het zuiden.

Dag 2 Powerscourt Waterfall & House

Vanmorgen waren we al vroeg wakker. Toch altijd weer wennen aan een ander bed en omgeving. Gelukkig hadden we een lekker ontbijt. Walter met pancakes met caramelsaus en geschaafde amandelen en ik met scrambled eggs.

We hadden voor vandaag een picknickmand besteld, die stond keurig voor ons klaar. Sandwiches, cake, fruit, gekookt water voor koffie en thee, flesje wijn en flesjes water, we kwamen niets tekort. Zelfs aan het picknickkleed was gedacht. En toen op pad. Helaas regende het toen we vertrokken, maar dat weet je in Ierland.

Onze eerste stop was Powerscourt Waterfall, met 121 meter de hoogste waterval van Ierland. Het water van de rivier de Dargle valt hier naar beneden langs een granieten wand. Het water is bruin, misschien door het vele veen in de bergen. En gelukkig was het ondertussen ook droog geworden. We hebben hier wat rondgelopen en natuurlijk weer veel foto’s gemaakt.

Daarna door naar Powerscourt House & Gardens. Vanwege de ligging en het ontwerp van de tuinen is dit een van de mooiste tuinen van Ierland. Het begon net weer wat te regenen toen we hier aankwamen. Maar gelukkig is het huis helemaal gerestaureerd en vind je hier allerlei winkeltjes van Avoca, een bekend Iers merk van onder andere kasjmieren kleding en levensmiddelen. Het huis is in 1974 volledig afgebrand, maar het is prachtig gerestaureerd. Walter en ik hebben er allebei een regenjas gekocht, die kunnen we vast nog wel gebruiken deze vakantie.

Ondertussen was het droog geworden en zijn we de tuinen in gegaan. Richard Wingfield, de eerste burggraaf van Powerscourt, gaf in 1730 de opdracht voor het huis en de tuinen. In 1875 liet de 7^de burggraaf nieuwe siertuinen aanleggen. We begonnen bij de Italiaanse tuin die is aangelegd in 1730. Via allerlei terrassen en trappen loop je naar het Triton Lake, die zijn naam dankt aan de fontein die gemaakt is naar het voorbeeld van de Tritonfontein van Bernini in Rome.

Daarna door naar de Japanse tuin met Japanse coniferen, bamboe en water. Natuurlijk ook met een Japans huisje en bruggetjes. Toen verder gelopen langs de azalea en rododendron walk maar helaas waren deze al ver uitgebloeid.

Aan het einde hiervan lag de Pet’s cemetery, een van Ierlands grootste private dierenbegraafplaatsen. Je vindt hier graven van honden, katten en Shetland pony’s van de familie Wingfield. Via de Dolphin Pond, een fontein uit Parijs, lopen we verder door de ommuurde tuin. Hier vind je prachtige bloemen die in deze tijd nog volop in bloei staan. We lopen ook nog langs de rozenkassen, ook deze staan nog schitterend in bloei.

We merken dat het nu steeds drukker begint te worden, het weer is dan ook helemaal opgeklaard. Gelukkig was het nog redelijk rustig toen wij door de tuinen liepen. Voor ons was het dan ook tijd om te gaan, maar eerst nog wat foto’s maken van de golfbaan die tegenover Powerscourt House & Garden ligt: Powerscourt Golf Club. Een prachtige baan met enorme afstanden.

Na Powerscourt rijden we door naar Wicklow Mountains. We rijden langs de Old Military Road deze loopt dwars door het hart van de Wicklow Mountains. De weg werd aangelegd door de Engelsen tijdens hun veldtocht tegen de Ierse rebellen na de opstand in 1798. Hij voert door het meest verlaten en ruigste gebied van county Wicklow. Voordat we de bergen inrijden drinken we nog een kop koffie in Glencree bij een oude Britse kazerne. Je vindt hier ook een German cemetery, na de 2^de wereld oorlog zijn er veel Duitse kinderen geadopteerd door Ieren.

We vervolgen onze weg langs Sally Gap, een afgelegen pas in een spreidveen gebied dat is bezaaid met meertjes en riviertjes. Op de splitsing gaan we linksaf richting Lough Tay, een meer dat ligt op het Guinness-landgoed. Je hebt hier prachtige uitzichten met helaas weinig plaatsen om te stoppen. Gelukkig is het rustig op de weg zodat we af en toe de auto even aan de kant kunnen zetten.

De wegen hier in de Wicklow Mountains zijn erg bochtig en smal, vaak kan je elkaar maar net passeren. En dan wordt er ook nog flink hard gereden, dus af en toe flink schrikken als er een tegenligger de bocht om komt scheuren. We rijden ook nog door Roundwood, het hoogste dorp van Ierland op een hoogte van 238 meter boven de zeespiegel. Helaas was het ondertussen weer gaan regenen dus zijn we maar doorgereden.

We wilden naar Wicklow rijden om wat te winkelen en te eten. Maar daar aangekomen, regende het behoorlijk en het was pas 16.00 uur dus te vroeg om al te gaan eten. Daarom maar teruggereden naar het Ballyknocken House. Lekker even wat zitten lezen en TV kijken.

’s Avonds zijn we wat gaan eten bij Chester Beatty Bar & Restaurant in Ashford. Gelukkig was het ondertussen weer droog geworden. Na het eten nog wat gedronken in de bar. Dan zie je goed hoeveel die Ieren kunnen drinken. Grote glazen bier en Guinness komen voorbij. Nu weer terug op onze kamer. Nog even het verslag schrijven, helaas is de wifi hier niet heel goed. Het zal dan ook niet lukken om het verhaal vanavond nog te kunnen plaatsen, dat proberen we morgenochtend.

Dag 1 Amsterdam - Ashford

Hier ons eerste reisverslag vanuit Ierland. Vanmorgen rond 8 uur vertrokken we in de stromende regen naar Schiphol. We zouden om 12.00 uur vertrekken richting Dublin. Helaas had de vlucht 50 minuten vertraging, dus dat was lang wachten. We hadden geboekt bij KLM maar vlogen met een vliegtuig van Stobart Air, een Ierse maatschappij. Het was een klein vliegtuig, slechts 2 stoelen naast elkaar. Gelukkig zaten we naast de nooduitgang boven de vleugel dus hadden we wel veel beenruimte. De vlucht was zo voorbij, in totaal 1.10 uur vliegen. Helaas wel lang moeten wachten op de koffers, maar toen eindelijk op pad.

Eerst de huurauto ophalen bij Hertz. We hebben een Skoda Octavia gekregen, bijna nieuw, slechts 3000 mijl op de teller. Natuurlijk is een Skoda wel even slikken voor een Audi-rijder, maar goed. Koffers ingeladen, navigatie ingesteld en op pad. Toch weer wennen aan het links rijden, ik loop weer steevast naar de verkeerde kant van de auto. We hebben nu een schakelauto, dat vindt Walter ook wel lastig, met je linkerhand schakelen. Maar het rijden ging gelukkig goed en al snel lieten we Dublin achter ons. Al snel zien we de bergen, het is hier overal prachtig groen. Dit betekent natuurlijk ook dat er voldoende water valt, dat is voor mij dan weer iets minder.

Na ongeveer een half uur rijden zijn we gestopt in het plaatsje Bray, een toeristenplaatsje aan de kust. We hebben hier een stuk van de Cliffwalk-Bray-to-Greystone gelopen, het wandeling langs de kust tussen beide plaatsjes. De totale wandeling is 8 kilometer lang maar daar hadden we geen tijd meer voor. Gelukkig was het wel droog, licht bewolkt zodat we af en toe de zon ook zagen. De temperatuur is niet hoog, ongeveer 17 graden vandaag, maar we hoorden dat het komende week qua temperatuur beter gaat worden. Omdat we niet echt geluncht hadden, kregen we toch wel wat honger. Dus maar een pub opgezocht en onze eerst Fish & Chips gegeten. Wat hadden ze daar ook een uitgebreide drankkaart. Er stonden denk ik wel 25 soorten whisky op en even zoveel soorten gin en bier. Helaas maar 4 verschillende soorten witte en rode wijn, maar gelukkig hadden ze toch wel een glas Merlot. Kostte wel 7 euro!!

Daarna doorgereden naar onze eerste overnachtingsplek, Ballyknocken House in Ashford. Dit was nog ongeveer een half uur rijden. Ballyknocken House is een oud huis met een grote, mooie tuin erom heen. Ook de kamer is in stijl ingericht, we hebben zelfs een bad op pootjes. We hadden een light souper gereserveerd, maar dit viel wel tegen. De eigenaresse van dit huis is een bekende Ierse TV-kok van Italiaanse afkomst, dus we hadden wel het een en ander verwacht. Maar we kregen alleen wat antipasti, soep en een toetje. En dit laatste was chocoladetaart, iets wat ik dus niet lust. Naast ons zaten Ieren die de hele dag gefietst hadden, zij hadden dus wel honger. Ook zij waren helemaal verbaasd dat ze niets meer te eten kregen. Aardige mensen, we hebben leuk met ze zitten praten en nog veel tips gekregen voor onderweg.

Nu zitten we op bed wat TV te kijken (voetbal helaas) en ik zit het verslag te schrijven. Internet is zwak, dus afwachten of het vanavond al gaat lukken om het verslag online te zetten. Jullie zullen dus ook even moeten wachten op de foto's tot we een beter signaal hebben. We zijn allebei wel moe, hopelijk slapen we goed zodat we morgen fris op pad kunnen.

Welkom op onze Reisblog!

Hallo en welkom op onze reisblog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie over onszelf en de reis die we ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

We zien je graag terug op onze reisblog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Walter en Nicole